Ik werk aan het energiesysteem van de toekomst, samen met collega’s en leden! Als projectleider ben ik betrokken bij twee onderzoeksprojecten die gaan over het opzetten van energiegemeenschappen. We kijken hoe je lokaal stroom kunt delen. Uit onze zonneparken en van leden thuis. Heb je bijvoorbeeld energie over van je zonnepanelen? Dan kan die naar een ander lid. We werken aan een nieuw soort energiecontract in samenwerking met Energie VanOns om dit mogelijk te maken.
Inmiddels zijn we met 50 deelnemers live gegaan met energiemonitoring. Die kunnen nu al zien hoeveel ze gebruiken van hun eigen opwek, van andere deelnemers en van onze zonneparken. Met die kennis kunnen ze hun gebruik afstemmen en meer uit de energiegemeenschap halen en dus minder van de energiemarkt. Want het liefst gebruik je toch betaalbare, lokale, groene energie waar geen winstoogmerk op zit?
De lokale energietransitie is onderdeel van een enorme, complexe uitdaging, precies het soort puzzel waar mijn onderzoekshart sneller van gaat kloppen. Ooit onderzocht ik energiecoöperaties aan de universiteit, nu werk ik er zélf aan mee. Het is die mix van denken en doen die ik zo leuk vind.
Wat me ook motiveert: het gevoel van handelingsperspectief. Door lokaal aan oplossingen te werken, voel ik me niet afhankelijk van grote bedrijven of de overheid. Het is fijn om samen lokaal impact te kunnen maken en niet te zwelgen in Weltschmerz (oké, heel af en toe doe ik dat misschien toch een beetje als ik te veel naar het nieuws kijk).
Ik ben best rustig en introvert en dan verrast het mensen soms dat ik goed kan spreken voor groepen. Ik kan je vertellen dat dit niet altijd zo geweest is! En eh… ik brei. Een tijd niet gedaan, maar weer opgepakt omdat veel van mijn andere creatieve hobby’s niet zo baby- en peuterproof zijn. Disclaimer: het is ook niet altijd ideaal met kleine kinderen hoor. Mijn zoontje van drie pakt regelmatig de bol en rent ermee door de kamer waardoor er een obstakelparcours ontstaat tussen de meubels. Andere dingen maken en upcyclen vind ik ook leuk. Tweedehands stoelen een nieuwe zitting en bekleding geven bijvoorbeeld.
Ik hoor mensen vaak niet als ze iets vragen. Ook zonder koptelefoon kan ik me zó goed afsluiten dat ik soms letterlijk schrik als iemand ineens naast m’n bureau staat. Sorry, collega’s.
Dit jaar mochten we op het HIER-evenement vertellen over onze ervaringen met energiegemeenschappen in Groningen. Een theaterzaal vol mensen van andere coöperaties om lessen mee te delen. Stiekem ook wel echt een droom om in zo’n grote zaal te staan op hét event van de coöperatieve wereld. Tien jaar geleden begon ik aan een proefschrift over lokale energie… had je me toen verteld dat ik daar ooit over zou spreken voor een volle zaal? Ha, grapje zeker!